تأثیر دفعات خوراک دهی و سطح چربی جیره روی عملکرد و رفتارهای تغذیه ای گاوهای شیرده هلشتاین

به منظور مطالعه اثر کاهش دفعات خوراک دهی و افزودن روغن به جیره روی عملکرد و رفتارهای تغذیه ای از 24 رأس گاو شیرده هلشتاین شامل؛ 12 رأس یکبار زایش کرده و 12 رأس چند بار زایش کرده، به ترتیب با میانگین وزنی 58±626 و 25±617 و میانگین روزهای شیردهی 40±201 استفاده شد و به طور تصادفی به تیمارهای آزمایشی شامل؛ سه بار خوراک دهی (3×) بدون افزودن مکمل روغن (f03×)، 3× با 2/5 درصد مکمل روغن (روغن پسمانده آشپزخانه)(f13×)، یک بار خوراک دهی (1×) بدون افزودن مکمل روغن (f01×) و 1× با 2/5 درصد مکمل روغن(f11×)، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 اختصاص داده شدند. داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار sas و با رویه mixed آنالیز شدند. ماده خشک مصرفی تفاوت معنی داری بین تیمارها نداشت، ولی افزودن روغن بر رفتارهای خوراک خوردن موثر بوده و باعث کاهش نوسانات خوراک خوردن بخصوص با 1× خوراک دهی در روز شد (0.05>p) و با افزایش تعداد وعده ها از مصرف بالای خوراک در یک وعده جلوگیری کرد. کاهش دفعات خوراک دهی و همچنین افزودن مکمل روغن سبب افزایش معنی دار در تولید شیر شد(0.05>p). همچنین اثرات متقابلی بین دفعات خوراک دهی و افزودن روغن برای چربی و پرتئین شیر مشاهده شد. به طویکه با خوراک دهی 3× افزودن روغن باعث کاهش درصد چربی و پرتئین شیر شد، ولی با 1× افزودن روغن درصد چربی (0.05>p) و پرتئین شیر (0/1>p) را افزایش داد. نوسانات ph شکمبه با افزودن روغن بخصوص با 1× کمتر بود. اثرات افزودن روغن به جیره بر عملکرد گاوهای شیری با دفعات خوراک دهی مختلف متفاوت بوده و اثرات مثبتی از اضافه کردن مکمل روغن با 1× خوراک دهی بر تولید و ترکیب شیر، ph شکمبه و رفتارهای خوراک خوردن مشاهده شد.